Maandenlang ben je ervoor aan het trainen. Het aantal kilometers per week wordt geleidelijk opgebouwd. Al vanaf het begin van het jaar vormt 10 juni de focus. C-day. Negentig kilometer tussen Pietermaritzburg en Durban. Comrades marathon!
Moses Mabhida stadion
Je leest over een nieuwe finishlocatie, het Moses Mabhida stadion. Het stadion waar het Nederlands elftal tijdens de WK van 2010 mooie triomfen heeft gevierd. Je herinnert je inderdaad die stroom Oranje supporters die vanaf de boulevard van Durban ruim voor de wedstrijd richting het stadion bewoog.
In april voer je het aantal kilometers op. Dit is de maand waarin de trainingspiek valt. Weken met meer dan 100 trainingskilometers worden gewoon. Nog maar ruim een maand en je bent in Zuid-Afrika. Opeens gaat de tijd snel. De taperperiode komt eraan. Het aantal kilometers loopt terug. Waarom? Om zo fit mogelijk aan de start te verschijnen. Enerzijds lekker, aan de andere kant ook ongemakkelijk. Het haalt je uit je routine.
Maar vandaag. Sta je opeens bij het Moses Mabhida stadion. Met je startnummer in je hand.
Nog 2 nachten
Inderdaad. Nog maar twee nachtjes slapen. There’s no turning back now. ‘Asijiki’ heet dat in Zulu. Maar dat willen we ook niet. We willen starten! Die verplichte dag rust die morgen staat voorgeschreven is lekker maar eigenlijk willen we los!
Zondag om half zes in de ochtend klinkt het startschot. In Pietermaritzburg. Dat wordt een hele korte nacht. Dat geeft niet. Die Comrades Marathon moet eruit, laat maar komen.
Respect
Gisteren begonnen we vol bravoure aan de parcoursverkenning. Wel gaaf eigenlijk. Een mooi glooiend landschap, fraaie vergezichten en een lekkere temperatuur. Beetje vakantiegevoel. Een aantal mooie foto’s geschoten bij de landmarks als Arthur’s seat en de Wall of Honour maar ook de gele borden met de ‘route closures’ doen het goed. Gedurende de rit naar Durban werd het stil.
Er leek geen einde aan de weg te komen. En de down-run komt in een ander perspectief te staan. Ook potverdorie veel up-hill ondanks het feit dat deze editie toch echt de Down-run wordt genoemd. Ai.
Later op de dag verwoordt negenvoudig winnaar Bruce Fordyce exact ons gevoel. Ook Down gaat vaak Up. Maar zegt hij luchtig ‘Ben er niet bang voor. Jullie hebben waanzinnig veel getraind, het gaat lukken. Geen angst, maar betreedt de race wel met respect. Start voorzichtig en geniet ervan!’
Laat maar komen die Comrades Marathon! Two more sleeps…
Dutch
Arabic
Chinese (Simplified)
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish