Paaszaterdag. Traditioneel de dag van Two Oceans Marathon. We horen om half zeven in het donker in het startvak in Kaapstad te staan. Het traditionele shosholoza zingen! Chappies bedwingen, gesloopt op de top van Constantia Nek aankomen, twee oceanen aftikken…

Niets van dat. Voor het tweede jaar op rij.

Maar de mannen van Hardlopen in Zuid-Afrika laten zich niet kisten. Ze liepen een alternatieve 56 kilometer. Op twee plekken in Nederland.

Two Lakes Marathon

Geen twee oceanen. Twee oer-Hollandse meren. Alleen maar water, waar ze ook keken. Marco van Leeuwen ging met Brett Florens en Henri Bolk op pad. Vanuit Lelystad over de  28km lange dijk naar Enkhuizen. En terug! Dat maakt 56.

Het Markermeer aan de ene zijde, het IJsselmeer aan de andere zijde. En de kop vol herinneringen aan gave races in Zuid-Afrika. Samen hebben ze talloze malen Two Oceans gelopen. En nog veel meer gave verhalen meegemaakt. Pas bij 50km werd er minder gekletst. Niet omdat de verhalen op waren!

Two Rivers XL

Geen twee oceanen. Twee oer-Hollandse rivieren. Aan de noordzijde de Waal, aan de zuidzijde de Maas. Two Rivers Marathon, het parcours van dé Nederlandse qualifier voor Two Oceans, plus een extra lusje van 14km. Ook dat maakt 56.

André Boel ging op pad met een aantal maatjes. Ook met een redelijke brok Zuid-Afrikaanse kilometers in de benen. Wat dacht je van Erik Wolfs, zowel Comrades als Two Oceans in de benen. Net zoals André zelf. Of Frans van Woerd, Zuid-Afrikaan nu in Nederland woonachtig. Ook hier volop Zuid-Afrikaanse verhalen als stuwende kracht.

En volgend jaar dan?

Wat zou het gaaf zijn als we dan weer gewoon Chapman’s Peak mogen bedwingen. En aan het eind van de ochtend het finishterrein op het rugbyveld van de University of Cape Town op lopen. Magisch!

We dromen er nu al over. Fingers crossed!